O público leva ao Aldasa a case dar a campanada ante o Fundosa

374aldasa-fundosa1Non puido ser. O conxunto de César Iglesias non conseguiu protagonizar a gran sorpresa na última xornada da primeira volta na División de Honra de baloncesto en cadeira de rodas.

Como xa sucedese ante o outro colíder da máxima categoría, o Fundación Grupo Norte, o Aldasa puxo contra as cordas ao Fundosa Once, aínda que en ambas as dúas ocasións o triunfo se escorreu entre os dedos. Ante os pucelanos foi unha sucesión de accións desafortunadas nos últimos segundos e fronte aos madrileños a clave do choque estivo nunha polémica canastra máis adicional seguida dunha falta técnica ao adestrador vigués mediado o terceiro cuarto, que permitiu ao Fundosa pasar do 33-34 ao 33-41, abrindo a brecha de oito puntos que a próstrea foi decisiva (64-72).

Os xogadores e o corpo técnico do Amfiv realizaran unha arriscada aposta durante a semana para intentar que o pavillón de Bouzas presentase o mellor aspecto posible ante un dos candidatos a pelexar polo título ligueiro. Eles sabían que para gañar toda axuda ía ser necesaria e, por iso, decidiron pagar do seu propio peto as entradas de todos os afeccionados que acudisen ao encontro. O seu chamamento surtiu o efecto desexado e Bouzas ofreceu a súa mellor cara. O pavillón practicamente encheuse e, dende o primeiro instante, o público deixou claro que ía ofrecer o seu ánimo ao Aldasa para buscar a xesta. Os seus ánimos serviron para sacar forzas de fraqueza nos momentos complicados e para facer tremer, aínda que minimamente, as bonecas de xogadores do talle de Chambers ou Terry Bywater, que notaron a presión da bancada especialmente cando tiveron que acudir á liña de tiros libres.

Ademais, os locais ofreceron tamén moi pronto motivos para merecer o apoio da súa afección. Os pupilos de César Iglesias saíron moi enchufados, sobre todo un sensacional Bernabé Costas, autor de 12 puntos no primeiro cuarto, e cunha defensa a toda pista moi agresiva deixaron claro dende o inicio aos madrileños que ían ter que suar do lindo. Porque o primeiro parcial pechábase con 21-18 para os vigueses.

Ao pouco de iniciarse o segundo período chegaba a primeira mala noticia para César Iglesias. Os árbitros castigaban o australiano Shawn Russell coa súa terceira falta persoal e o internacional "aussie", que fora tamén dos máis destacados nos dez minutos iniciais con 6 puntos e unha boa defensa, tíñase que ir ao banco. A intensidade do xogo empezaba a notarse no acerto nas accións e tras o 23-20 de David Mouriz (min.11) ambos os dous conxuntos estiveron sin volver máis de cinco minutos anotar (25-20, Berni Costas, min.16).

Os puntos chegaban con contagotas e esa renda de cinco puntos parecía moi substanciosa para afrontar o descanso (27-22, min.18) ata que Bywater, o auténtico axustador do Fundosa grazas aos seus 25 puntos, a reducía á mínima expresión antes do intermedio (27-26, min.20).

A reanudación do encontro apenas cambiou a súa decoración. A igualdade seguía sendo máxima e ningún dos dous equipos conseguía despegarse ata que chegou a xogada clave. Outro bo lanzamento de Costas colocaba o marcador en 33-34 para os madrileños cando os árbitros concederon unha polémica canastra máis adicional de Chambers, ademais de castigar a un incrédulo César Iglesias cunha falta técnica. Sete puntos para o Fundosa nun abrir e pechar de ollos (33-41, min.24) para romper un choque que ata ese momento era de máximo equilibrio.

Malia todo, o Aldasa e o seu público non se ían render. E iso que un triplo máis adicional de Pollock colocaba a renda dos visitantes por enriba da barreira psicolóxica dos dez puntos case ao final do terceiro período (42-53, min.29). Pero Lorenzo Envó contestou con outro salvador triplo e Agustín Alejos achegou tres tiros libres para dar vida aos vigueses de cara aos dez minutos decisivos (48-53, min.30).

O tremendo esforzo realizado en defensa necesitaba aínda dun pulo máis e os locais atoparon o aire necesario no apoio da bancada. Así, unha canastra de Mouriz facía soñar con tombar ao todopoderoso Fundosa (54-57, min.33). Pero as forzas empezaban a escasear e os madrileños atoparon un oco na zaga viguesa e aproveitárono. Gómez, en dúas ocasións, Pollock e Llambi conseguiron unha cómoda posición de lanzamento practicamente dende o tiro libre e o parcial de 0-8 se antojaba definitivo (54-65, min.36).

Pero se algo ten o Amfiv é corazón. O público respondera á súa chamada e eles non ían defraudar. Nin sequera se a situación se poñía practicamente imposible (58-69, min.38). Porque unha canastra de Russell e un dous máis un de Envó mantiñan viva a esperanza (63-69, min.39). Pero as expulsións por faltas persoais de Costas e do propio Envó deron a puntilla aos vigueses, que, aínda así, fallaron un par de bandexas no último minuto para poñer un pouco máis nervioso a un Fundosa que só tras o asubío final puido respirar aliviado (64-72). Iso si, tivo que facelo mentres a bancada de Bouzas agradecía cunha sonora ovación o bo partido realizado polos seus e estes correspondían á súa afección recoñecendo a importancia do seu apoio con outro aplauso.

ALDASA AMFIV 64 - FUNDOSA ONCE 72
ALDASA AMFIV: David Rodarte (-), Bernabé Costas (20), Lorenzo Envó (18), David Mouriz (6), Shawn Russell (12) -cinco inicial-, Agustín Alejos (8), Moncho Pombo (-), Vicky Alonso (-).
FUNDOSA ONCE: John Pollock (11), Rafa Muiño (8), Llambi (4), Terry Bywater (25), Gavira (6) -cinco inicial-, Rodríguez (-), Chambers (12), Gómez (-).
PARCIAIS: 21-18, 27-26 (descanso), 35-41 e 64-72 (final).
ÁRBITROS: Verde e Marqués. Eliminaron por cinco faltas persoais os xogadores do Aldasa Bernabé Costas (min.38) e Lorenzo Envó (min.39).
INCIDENCIAS: Encontro correspondente á undécima xornada da División de Honra de baloncesto en cadeira de rodas disputado no Pavillón de Bouzas. Practicamente cheo.